Στο μέσο του καλοκαιριού, με τα τρομοκρατικά χτυπήματα, απόπειρες πραξικοπήματος και βία, συλλήψεις, διπλωματικά επεισόδια, αλλά και με επέλαση Πόκεμον, αποφάσισα να πάρω το δισάκι μου στον ώμο και να ταξιδεύσω.
Δύσκολες εποχές θα μου πείτε. Όμως οι επιθέσεις θα συνεχιστούν, όπως συνεχίστηκαν και στο παρελθόν. Άλλοτε σε ένα σημείο, άλλοτε σε άλλο.
Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια φαίνεται πως η συχνότητά τους αυξάνεται. Πλέον τίποτα δεν μας κάνει εντύπωση. Έχω ακούσει αρκετούς να λένε πως περίμεναν να γίνει κάτι στην Τουρκία. Είτε μια επίθεση, πολιτική - προσωπική κατά του Ερντογάν, είτε κάτι πιο δραστικό.
Σκεφτείτε πόσες φορές ακούσατε τα τελευταία χρόνια για επιθέσεις στη Γαλλία, στην Τουρκία και στις ΗΠΑ; Γιατί σε αυτές και όχι σε άλλες; Ποιο ρόλο παίζει η θρησκεία; Και ποιον η πολιτική;
Αφήνω προς το παρόν τους προβληματισμούς για ένα ταξίδι σε ένα νησί. Ένα ταξίδι με πράσινο πρόσημο. Με εστίαση σε θέματα περιβάλλοντος, συνύπαρξης ατόμου και φύσης, αλλά και προστασίας του φυσικού μας πλούτου.
Εις το επανιδείν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.