Ο σώζων εαυτόν σωθήτω...

Χθες αργά το βράδυ μόλις σχόλασα ζήτησα από μια συνάδελφο να ανοίξει εκείνη την ωραία εφαρμογή για κινητά που σου λέει σε πόση ώρα θα περάσει το λεωφορείο από τη στάση του ΟΑΣΘ που θέλεις.

Η δικιά μου είναι Κωλέττη. Δυτική πλευρά. Που μετά τις 21.00 βγαίνουν για δουλειά οι πεταλουδίτσες της νύχτας. Καταλαβαίνετε. 

Βράδυ Σαββάτου... 

Βράδυ Σαββάτου. Κάποιοι στα σπίτια τους, άλλοι έξω. Ορισμένοι σε κάποια παραλία. Κάτω από τα αστέρια. Άλλοι με το αμόρε. Άλλοι πάλι μπροστά στο pc. Όπως εγώ αυτή την ώρα. Στεγασμένη. Προστατευμένη. Στο κουκούλι ενός δωματίου. Τα παράθυρα κλειστά.

-Μια ζωή φούρναρης, έχω ψήσει...! 

-Ε και; 

Όλα τα εργασιακά μου χρόνια ασχολήθηκα με ένα επάγγελμα. Αυτό σπούδασα. Αυτό αγάπησα. Αυτό με πίκρανε. Μου έδειξε πώς είναι η ζωή. Πώς είναι οι άνθρωποι. Πώς θα συμπεριφερθεί κανείς ανάλογα με την περίσταση.
Έψηνα ψωμιά 12 χρόνια. Γεμάτα. Τώρα μπήκα στον 13ο. Γουρσούζικος θα πεις. Μπορεί και να 'χεις δίκιο.

Πόσους φίλους είδατε αυτή την εβδομάδα; 

Διάβαζα πρόσφατα μια έρευνα που έλεγε σε ποιες ηλικίες έχουν τους περισσότερους φίλους οι άνδρες και σε ποιες οι γυναίκες. Τι συμβαίνει και πότε αυξάνονται οι συναναστροφές στις ανδρικές παρέες και πότε οι γυναίκες επιστρέφουν στις φίλες τους ή κάνουν καινούριες φιλίες.