Η ματιά ενός παιδιού στο θέμα των προσφύγων

Στις μέρες μας το προσφυγικό είναι το θέμα που καίει, που απασχολεί. Σε κάποιους για να φανούν καλοί (συγκέντρωση ειδών) ή γνώστες του αντικειμένου και με κοινωνικές ευαισθησίες, σε άλλους για να κερδίσουν κάτι (φήμη, δόξα, φιλανθρωπία, πολιτικά οφέλη), και σε πιο λίγους γιατί πραγματικά νοιάζονται για τον συνάνθρωπο. 

Μέσα σε αυτό το κλίμα το άκουσμα μιας παράστασης που θίγει θέματα προσφυγιάς ίσως σταθεί κανείς με σκεπτικισμό. Πότε πρέπει να ανεβεί ένα έργο που θίγει θέματα τα οποία δεν έχουν καταλαγιάσει. Μήπως τη στιγμή που συμβαίνουν ή αργότερα; 

Το έργο του Μάικ Κένι "Το αγόρι και η βαλίτσα" που ανεβάζει το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και που παίχτηκε για 4 παραστάσεις στο Βασιλικό Θέατρο αποτελεί μια καλή προσέγγιση ενός δύσκολου θέματος. 

Δίχως να κουνά το χέρι ή να να έχει στομφώδες ύφος, με απλό λόγο και όχημα τις ιστορίες που αφηγείται ο Μικρός Ναζ, κάνει το θεατή συνταξιδιώτη. Ο Μιχάλης Σιώνας έφτιαξε μιας παράσταση εστιάζοντας στην ουσία του θεάτρου. Στο λόγο, την κίνηση και τους ήχους. Χωρίς σκηνικά, παρά μόνο με μια βαλίτσα και μερικά κουτιά, δυο μικρόφωνα, και αντικείμενα που παρήγαγαν ήχο, έφτιαξε μια καλοκουρδισμένη παράσταση. Οδήγησε τους ηθοποιούς του σε πολύ καλές ερμηνείες που άγγιξαν μικρούς και μεγάλους.

Μια δουλειά που αξίζει να δείτε, αν την προλάβετε στην περιοδεία που πραγματοποιεί σε πόλεις της Βορείου Ελλάδος.